Despois de rematada a Guerra Civil, na que Laxeiro foi soldado forzoso na fronte de Asturias, o pintor establécese en Pontevedra e traballa como profesor de plástica no instituto Valle-Inclán. No Café Moderno pinta, en 1940, unha das súas obras máis relevantes desta primeira época, O manancial da Vida.

En 1942 decide trasladarse a Vigo coa súa muller, Luísa e a súa filla, Mari Cruz. Establece a súa residencia na rúa García Barbón, nº7, onde tamén montará o estudio. Serán os inicios da súa primeira etapa viguesa, que se prolongará ata a súa partida a Bos Aires, en 1951.  

Como o propio Laxeiro recorda: 1942 foi o ano do meu establecemento en Vigo. Alí pasei días de fame e alegría; pintei retratos de rapaces e regalei murais ás paredes... Ninguén con tan poucos medios deu nunca tanto á sensibilidade artística dunha cidade.  

El artista se instala en Vigo por recomendación de un pariente. Contaba con dibujar en la Escuela de Artes y oficios, pero en aquella época Laxeiro era ya un dibujante consumado y pronto abandonó las clases. Comenzó a pintar por encargo de la pujante burguesía industrial de la ciudad, sobre todo, retratos, mientras continuaba desarrollando su proyecto estético en la soledad del estudio. Pronto comenzará a relacionarse con artistas, intelectuales y empresarios en las tertulias de cafés como El Derby y La Alameda.